Samenwerking Jachtorganisaties
Buitendag Adriaan Mollen.
15-9-2012 Eemdijk.
Een aantal maal hadden we elkaar tijdens de voorlichtingsactiviteiten van de WBE Delfland gesproken, Mark (secretaris Adriaan Mollen) en ondergetekende. Daarbij had ik aangegeven grote belangstelling te hebben voor roofvogels en het vak van de valkerij met slechtvalk en havik. We delen onze passie voor jacht en faunabeheer en dat maakt onze contacten altijd interessant en buitengewoon boeiend. We wisselden onze kennis en gedachten uit. En opeens een mailtje: Paul, 15 september houden we onze buitendag bij de Adriaan Mollen en je bent welkom. We komen dan bij elkaar met onze vogels en maken er een mooie dag van. Direct thuis deze dag gereserveerd en alles in gereedheid gemaakt. Te gast bij de oudste valkeniers-vereniging van Nederland is toch ook een hele eer. Die ochtend extra vroeg wakker (was niet nodig want tijd zat) en met de jeep op pad. Tom tom leidt mij rechtstreeks naar de plaats van bestemming en op de rustige dijk aie ik een mooi plezierjacht en rij bijna de locatie voorbij. Ineens zie ik rechts een groep in het groen gestoken mensen en schat in: hier moet het zijn. Ik draai het erf op en parkeer de jeep. Ik zie Mark nog nergens.
Op een afstandje bekijk ik het geheel en zie de rij fantastische valken en haviken langs het gras. Al snel stapt Arnoud (een van de organisatoren) op mij af, geeft mij een stevige handdruk en we stellen ons aan elkaar voor. O, ja jij bent toch "kokkie deng deng" op het forum. Ik ben "accipiter". We hebben met elkaar "ge-chat". Ik herinner me de leuke en informatieve gesprekken op het jachtforum en voel me direct thuis. Even later komt ook Mark binnenrijden en we schudden elkaar de stevig hand.
Na een mooi openingswoord van Arnoud start de dag start met een demonstratie van Wil met zijn valk. Hij zet uiteen hoe je valk op de hoge vlucht kunt trainen op hoog vliegende vogels met behulp van een vlieger. Hij wijst de aanwezigen op de verschillende randvoorwaarden, die nauw luisteren. De vlieger wordt opgelaten en stijgt met hoge snelheid tot ruim 200 meter hoogte en staat verticaal strak in de wind.
Op een 25 meter onder de vlieger wordt de lure bevestigd met een nauwgezet afgestelde wasknijper. De lure is met een dwarslijn en een ring geborgd aan het vliegerkoord. Alles is zodanig bevestigd, dat de jachtvogels zich niet kan verstrikken in de touwen en ringen. Als de vlieger staat wordt de slechtvalk gelost. De vogel klimt en klimt tot grote hoogte. Het is een mooi schouwspel de vogel steeds tegen de wind in te zien stijgen en dan weer glijdend naar de andere zijde te zien vliegen. Wat een kracht en schoonheid. Opeens lijkt de vogel te wenden en de lure in het vizier te krijgen. Ik vermoed: die lure had hij vml al vanaf het begin in de gaten.
Hij vliegt op grote hoogte strak op de lure en grijpt deze in een ijzeren greep. Hij trekt de lure los van de knijper en samen glijden ze in zweefvlucht langs de vliegerlijn langzaam naar beneden (de lure zit via de ring en dwarslijn aan de vliegerlijn vast). 
Prachtig gezicht die gespreide vleugels en de souplesse waarmee de vogel afdaalt. Applaus stijgt op als de vogels zacht neerdaalt op de grond en wil hem ophaalt.
Wil toont de vogel en de uitrusting aan de aanwezigen en huift hem tenslotte met hand en tand.
Dit optreden wordt gevolgd door een demonstratie met de staande hond. Een kwarteltje wordt langs de sloot in een kooitje verborgen onder het gemaaide gras. Ver benedenwinds wordt de prachtige zwart-witte staander door Wil voor de zoekactie gedirigeerd. Van links naar rechts maakt de hond slagen over de volle breedte van het weiland met de neus in de wind. Opeens zie je de hond van houding veranderen en veel kortere slagen maken en uiteindelijk bijna recht op de plek van de kwartel af te stevenen. Op een halve meter van de vogel bevriest de hond en staart naar de hoop gras. Ontegenzeggelijk heeft de hond de vogel gevonden. Dit moet de hand zeer lange tijd vol kunnen houden: tot de jachtvogel gelost is en de goede hoogte heeft bereikt en als dat niet lukt ook nog met een tweede vogel. Dan pas mag de hond de vogel opstoten (maar niet vangen) en voor de jachtvogel presenteren.
Binnen volgt een interessante uiteenzetting over de engelse cocker-spaniel. En weer wordt ik geboeid door de grote vakkennis, die ook hier weer blijkt. Gevolgd door een heel mooie praktijkproef met een pup en de 1 jarige teef. Uitermate leerzaam en boeiend: de groep is muisstil. Wat een werklust en vooral een plezier hebben die hondjes. Het werk wordt beloond met een luid applaus.
Inmiddels is het bijna 18:00 uur en tijd voor de goulash van Wild zwijn, zuurkool en aardappel. Arnoud, het smaakte uitermate goed met die zure room en appelcompote. De verhalen en de kennismakingen met nieuwe en oude vrienden laten een vertrouwd gevoel ontstaan. Aan het eind wordt ik nog voorgesteld aan thula de secretaris van de collega-WBE Eemland. Snel hebben we een zeer leuk gesprek over hoe we de geweerjagers en valkeniers beter met elkaar kunnen laten samenwerken en zo de van de grote terreinbeherende instanties ook gronden bejaagbaar kunnen krijgen, die niet aan de 40ha-regels voldoen en toch daar de wildschade onder controle te krijgen. Verhuur aan een WBE van het jachtrecht is daar een prachtig hulpmiddel voor. WBE kan dan de onbejaagbare snippers land tot bejaagbare eenheden samenvoegen en uitgeven aan valkeniers en faunabeheerders.
Uiteindelijk ga ik zelfs met een tweetal uitnodigingen voor een volgende valkenjacht op zak naar huis. Een mooi begin van samenwerking.